Hoe het begon
Volg ons op FacebookStudie maakt hét verschil!
Mijn naam is Moniek Jacobs en dit verhaal begint in 2002 als KRO Spoorloos mijn biologische vader vindt in Ghana. "Mister Quashie" en zijn familie weten van mijn bestaan en ik word zeer hartelijk ontvangen. Het voelt als thuiskomen.
Veel mensen zien de Spoorloos uitzending en ik krijg spontaan donaties om mijn zieke vader (Parkinson) te helpen. Ik ga voor 3 maanden terug om mijn familie te leren kennen en het geld goed te besteden. Mijn vader krijgt de juiste therapie, een bed en het huis wordt opgeknapt. Ik regel hulp zodat zijn dochter Lucy, die voor hem zorgt, als een gewoon 12-jarig meisje naar school kan gaan.
De blijheid van Lucy op de dag dat ze weer naar school gaat ontroert mij diep. Mijn vader vertelt dat het zijn grootste wens is om zijn kinderen te laten studeren. Door zijn ziekte is dat niet meer mogelijk. Ook al had het toen nog geen naam, het zaadje voor het Quashie School Project is geplant. Ik ga er voor zorgen dat zijn kinderen naar school kunnen gaan en een zelfstandig leven kunnen opbouwen.
Door donaties en verkoop van producten hebben vier zussen hun middelbare school kunnen afmaken en een beroepsopleiding gevolgd. Nadat mijn zussen klaar waren, wilde ik eigenlijk stoppen met het project, maar het verlangen om te studeren is bij velen aanwezig. Inmiddels is de volgende generatie aan de beurt. Veel neefjes en nichtjes gaan inmiddels naar een goede school. Een vijftal krijgt ondersteuning tot en met een beroepsopleiding die zij zelf mogen kiezen. Het project blijft groeien want naast de vraag van neefjes en nichtjes om door te mogen leren, komt ook vraag naar onderwijs voor volwassenen. Hét verschil kan gemaakt worden door goed onderwijs. Niet alleen voor de Quashie-kinderen maar het liefst ook ver daarbuiten. Ik ga door, ik kan en wil niet anders! Help jij ook mee door het Quashie School Project financieel te steunen?
Toen ik voor het eerst in Ghana kwam spraken alleen mijn vader en één neef goed Engels. De rest durfde nauwelijks te praten. Inmiddels spreken vele Quashie-kinderen goed Engels. Dit is niet alleen belangrijk voor buitenlanders die op bezoek komen, maar ook in eigen land is het van belang. Ghana kent 6 hoofdtalen en vele dialecten. De Engelse taal verbindt de bevolking in Ghana maar ook daarbuiten.
Op de foto een gedeelte van de Quashie-familie. Inmiddels zijn er al meer dan 30 neefjes en nichtjes. Het lijkt me geweldig om ze eens allemaal bij elkaar te zien.
Moniek Jacobs