English below
Ik heb goed geslapen. Ik zit op het balkon voor mijn slaapkamer en drink een kop koffie. Ghanezen drinken zelf nauwelijks koffie en er is alleen Nescafé. Omdat ik in Accra ben kan ik een blikje kopen maar straks, in de dorpen, heb ik geluk als ik een-kop zakjes kan vinden. In de grote shoppingmalls zijn wel meer soorten koffie maar ik leef hier in een andere cultuur. Bij familie in Ghana zijn, is een heel andere belevenis dan als toerist of expat hier te zijn. Het Hollandse kopje heeft Lucy van een donateur gekregen. Het is alweer 6 jaar geleden maar alle 4 de kopjes ‘leven’ nog steeds.
Vanaf het balkon zie ik de heuvels. Er hangt een zware bewolking. In Nederland zou dat regen betekenen. Hier niet, het is gewoon optrekkende mist. Het betekent wel dat het een warme en vochtige dag wordt. Vandaag is een dag om te acclimatiseren. De temperatuur, de geur, het geluid, het lijkt wel of alles opnieuw in mijn lijf en hersenen moet worden opgeslagen. Denken gaat super traag. Plannen lukt al helemaal niet. Ik pak mijn telefoon om wat appjes te beantwoorden maar dan is het ineens zo dood als een pier. Een Ghanese simkaart erin maar het helpt niet. Ook Stef krijgt geen beweging in het apparaat. Dan maar even wachten op Ghanese assistentie want wij westerlingen krijgen het niet voor elkaar.
Ik moet grinniken als ik Stef en Paakow met de telefoon bezig zie. In 2016 was het Stef die Paakow uitlegt hoe een apparaat werkt. Nu, in 2020 is het precies andersom. Zo leuk om deze ontwikkeling te zien. Nu ik toch niet kan appen en mijn hersenen niet werken ga ik mijn koffers herschikken. Sommige spullen blijven in Accra, weer andere spullen moeten naar Oyoko, Kumasi, Kibi, Agona en Ofinso. Handig als dat een beetje gesorteerd mee kan. De kamer ligt hier net zo bezaaid als thuis, voordat ik weg ging, maar dat geeft niet. Het herschikken is een heerlijk klusje om in het hier en nu te komen. ’s Avonds, als er weer orde in de chaos is, merk ik dat ik helemaal ‘geland’ ben. Nu kan de vakantie beginnen…
English
I had a good night sleep. I sit on the balcony of my bedroom and have a cup of coffee. Ghanaians hardly drink coffee themselves and there is only Nescafé. Because I am in Accra, I can buy a can but, in the villages, I will be lucky if I can find instant coffee sachets. In the big shopping malls, there will be more kinds of coffee, but I live in a different culture here. Being with family in Ghana is a completely different experience than being here as a tourist or expat. Lucy got the Dutch coffee cup from a donor. It is already 6 years ago, but all 4 cups are still there.
From the balcony I can see the hills. There is a heavy cloud. In the Netherlands that would mean rain. Here, it’s just rising fog. It does mean that it will be a warm and humid day. Today is a day to acclimatize. The temperature, the smell, the sounds, it’s like everything has to be restored in my body and brain. Thinking goes super slow. Planning doesn’t work at all. I grab my phone to answer some messages, but suddenly it’s stone dead. We put a Ghanaian SIM card in it but to no avail. Even Stef doesn’t get the device moving. So we wait for Ghanaian assistance because us Western people can’t get it done. Seeing Stef and Paakow working on the phone makes me chuckle. Back in 2016, it was Stef who explained to Paakow how the device worked. Now, in 2020, it is exactly the other way around. It is good to see this development.
Now that I can’t send messages and my brain isn’t working properly, I’m going to rearrange my suitcases. Some stuff stays in Accra, other stuff must go to Oyoko, Kumasi, Kibi, Agona and Ofinso. It would be nice if I can get that sorted out a bit. The room here is just as crowded as our home before I left, but that doesn’t matter. Rearranging is a great job to get into the here and now. In the evening, when there is order in the chaos again, I feel that I have completely ‘landed’. Now the holiday can begin…