English below
Omdat alle veel sneller gaat dan geplant, we zijn gisteren al naar Louisa’s school gegaan, hebben Stef en ik een dagje ‘vrij’. Wat doen we nu? We besluiten om een toertocht te maken. Vanuit hotel naar Offinso. We hoeven dan de stad niet in. Van Offinso binnendoor naar Agona en via de andere hoofdweg weer richting Kumasi. De binnendoor weg is leuk, leuke kleine dorpjes zoals wij vinden dat Ghana er uit hoort te zien (gemeten aan onze eerste reis in Ghana). We komen niet in Agona uit maar weer op de hoofdweg richting Kumasi. We proberen het nog een keer. We moeten door dezelfde tollbooth. Weer 50 pesowa (10 eurocent). We ontdekken dat we de eerste keer een afslag naar links hebben gemist. Gelukkig, we kunnen op Google Maps vertrouwen! We komen uit in Agona en besluiten iets te drinken bij onze ‘stamkroeg’. (we zijn er al 1 keer eerder geweest). Even niks, gewoon om ons heen kijken en genieten van alles wat ogenschijnlijk onbelangrijk is. Mijn blik valt op een staartje op het hoofd van een vrouw die voor me zit. Het ziet er schattig uit en is net een Baobabboompje. Als we het haar vertellen moet ze lachen.
Vanuit het niets is een andere vrouw een grasscutter (cane rat), een groot marmotachtig beest aan het voorbereiden. Ze schraapt met een mes alle haren van de huid, ook van de kop. Soms houd ze het dier even in een badje met water er schraapt weer verder. De man naast ons op het terras vertelt dat de haren makkelijker verwijderd kunnen worden als het nat is. De vrouw is er zeer vakkundig in. Na het schrapen wordt het dier op brandend houtskool gelegd en worden de laatste haren eraf geschraapt, de nagels verwijderd en rondom de anus huid verwijderd. Daarna wordt het dier gewassen en opengesneden. Alle ingewanden gaan eruit en worden in een plastic zakje gedaan. Vervolgens loopt ze met het dier naar achteren waar het waarschijnlijk gekookt gaat worden. Ghanezen koken vaak eerst het vlees voordat het wordt gefrituurd. Zo ken ik het van mijn zus Abena.
We hebben nog meer ‘geluk’ want er komt nog een vrouw met een antilope. Deze wordt op dezelfde kooltjes gelegd om het haar van de huid te schroeien. Even is er veel rook en ruikt het naar verbrand haar. Van de antilope wordt eerst de kop afgehakt en vervolgens wordt de huid ontdaan van haren. Waarom hier wel en bij de grasscutter niet is mij niet duidelijk geworden. Ook de onderbenen worden eraf gehakt. Kop en poten worden gebrand in de hete as, apart van de rest van het dier. Het is heel bijzonder dat we er naar kijken en niet in de weerstand schieten. Het gebeurt zo open, schoon en met respect dat het er gewoon bij hoort. Niet dat ik het nu ook ga doen maar ik vind het veel diervriendelijker dan in een slachthuis waar dieren eerst massaal naar toe gebracht worden. We hebben ook niet eens door dat de antilope van ingewanden is ontdaan en in stukken gehakt. Onze aandacht gaat, net als bij de andere mensen op het terras, weer naar andere doodgewone zaken. We zetten onze reis voort via nog enkele binnen wegen. We leren steeds beter om Google Maps te gebruiken. In Kumasi besluiten we om weer in de Mall te gaan eten. Het is er koel en schoon en weer en weer even een heel ander Ghana.
Because all goes much faster than planned, we already went to Louisa’s school yesterday, Stef and I have a day off. What do we do now? We decide to go on a tour. From hotel to Offinso. We don’t have to go into town. From Offinso inside to Agona and via the other main road back to Kumasi. The back road is nice, nice little villages as we think Ghana should look like (based on our first trip in Ghana). We don’t end up in Agona but back on the main road in the direction of Kumasi. We try again. We have to go through the same tollbooth. Again 50 pesowa (10 eurocents). We discover that the first time we missed an exit to the left. Fortunately, we can rely on Google Maps! We end up in Agona and decide to have a drink at our ’tribe pub’. (We’ve been there 1 time before). Nothing, just enjoy everything that seems unimportant. My gaze falls on a tail on the head of a woman sitting in front of me. It looks cute and is like a Baobab tree. When we tell her she has to laugh.
Out of nowhere another woman is preparing a rat, a big marmot-like beast. With a knife she scrapes all hairs from the skin, including the head. Sometimes she keeps the animal in a bath of water and scrapes it again. The man next to us on the terrace tells us that the hairs are easier to remove when it is wet. The woman is very skilled at it. After scraping, the animal is put on burning charcoal and the last hairs are scraped off, the nails removed and skin around the anus removed. Then the animal is washed and cut open. All intestines are removed and put in a plastic bag. Then she walks with the animal to the back where it will probably be cooked. Ghanaians often cook the meat first before it is deep-fried. This is how I know it from my sister Abena. We are even more ‘lucky’ because there will be another woman with an antelope. The antelope is placed on the same cabbage to scorch the hair off the skin. For a moment there is a lot of smoke and it smells like burnt hair. From the antelope first the head is chopped off and then the skin is stripped of hair. Why with the antelope and not with the grass cutter has not become clear to me. Also the lower legs are chopped off. Head and legs are burned in the hot ashes, separate from the rest of the animal. It is very special that we look at it and don’t feel any resistance. It happens so open, clean and with respect that it is just part of life. Not that I’m going to do it now, but I find it much more animal friendly than in a slaughterhouse where animals are first brought en masse. We don’t even realize that the antelope has been gutted and chopped to pieces. Our attention goes, just like with the other people on the terrace, to other ordinary things. We continue our journey via a few more back roads. We are getting better and better with Google Maps. In Kumasi we decide to eat in the Mall again. It is cool and clean and again a very different Ghana.