English below
Emmanuel is bij Paakow blijven slapen en Stef en ik hadden ze beloofd om vandaag te gaan zwemmen. Ook voor ons is dat leuk. We zien de jongens op een andere manier dan thuis waar ze vooral mee moeten helpen in het huishouden. Ook kunnen we eens rustig praten omdat de kleinere kinderen niet meegaan. Lucy is heel erg bezorgd vanwege het Coronavirus. Wat als het virus in huis komt? Wat als ze in quarantaine zouden moeten? Wie moet dat betalen en hoe kan ze dat betalen voor zoveel kinderen? Zorgen die best begrijpelijk zijn. Ze voelt zich enorm verantwoordelijk voor de gezondheid, vooral van de kinderen. Helaas voor Paakow en Emmanuel, maar we besluiten om thuis te blijven. Stef en ik zijn te gast bij Lucy en Isaac en we willen het voor hen niet moeilijker maken dan het al is. Beteuterde gezichten maar ach, dat is ook eigenlijk meteen weer over.
De jongens komen gezellig kletsen op ons dakterras. ‘Wat willen jullie eigenlijk worden. Wat voor vervolgopleiding zouden jullie willen doen?’ Emmanuel wil piloot of engineer worden. Hij heeft niet de juiste vakken in zijn pakket maar dat kan hij op de universiteit aanvullen. Ik heb zelf niet gestudeerd en snap niet helemaal hoe het werkt. Paakow vult Emmanuel aan en legt uit dat als de resultaten op Senior High goed zijn, je aanvullende vakken kan doen op de universiteit. Het hangt af van welke richting je kiest, welke vakken toegevoegd moeten worden.
Paakow is spraakzamer. Na zijn Senior High wil hij heel
graag op missie. Net als zijn grote ‘broer’ Owusu. Vervolgens wil hij naar de
universiteit, misschien wel in Nederland of in Utah. Zijn kinderwens is om
piloot te worden en die wens heeft hij nog steeds. Engineer lijkt hem ook wel
wat en dan wil hij zich specialiseren in solar-techniek. Hij wil ook wel soldaat
worden met een leidinggevende functie, want daar wordt je groot en sterk van, mag
je commando’s geven en verdien je heel veel geld. Paakow is klein van stuk en
heeft een zacht karakter. Op Senior High worden de eerstejaars flink getest door
de oudere leerlingen en daar heeft hij veel moeite mee. Een beroep waarin hij
groot en sterk kan zijn, lost al zijn problemen op…
Ik moet denken aan een telefoontje van jaren geleden. Paakow zingt voor mij een
liedje en het klinkt echt goed. ‘Wat mooi’, zeg ik ‘je kunt wel zanger worden’.
‘Ik wil helemaal geen zanger worden’, is zijn benauwde antwoord ‘ik wil piloot
worden’. We zullen zien wat de toekomst brengt. Gelukkig hoeft hij nog niet te
kiezen.
We blijven thuis en slaan gade wat er onder ons allemaal gebeurd. Er wordt een muurtje gemetseld in de tuin. Alles gaat met de hand in een gestaag tempo. Het is mooi te zien hoe, als de een het beter heeft, een ander er ook profijt van heeft. Er ontstaat werk want er worden nieuwe huizen gebouwd, tuinen aangelegd, watersystemen aangeboord. Hiervoor zijn weer vakmensen nodig die bedrijfjes starten. Er komt letterlijk leven in de brouwerij.
Vanuit Kumasi krijgen we bericht van Adwoa dat ze een paar ontwerpen voor de banner van het Quashie School Project klaar heeft. Of we even willen controleren op fouten en aangeven welk ontwerp we het mooiste vinden. Als we dat vandaag doen dan hebben we vanavond de banner in huis. Hoe kan dat? Kumasi ligt honderden kilometers van Accra vandaan? Het pakketje wordt met een trotro (busje dat personen vervoerd) meegegeven. Zodra de trotro in de buurt van Lucy’s huis is, belt de bestuurder. Wij kunnen dan het pakketje aan de hoofdweg in ontvangst nemen. Inderdaad, ‘s avonds om 8 uur hebben wij de banner in ons bezit. Het zit zo mooi ingepakt dat ik even twijfel om het open te maken. Het past nu wel heel perfect in de koffer. De nieuwsgierigheid wint, het pakketje gaat open en de banner komt tevoorschijn. Een echte in Ghana gemaakte banner door oud-leerling en zus Adwoa. Zij deed destijds een opleiding voor grafisch ontwerper. Des te leuker dat zij de banner voor ons project maakt. We zijn er heel erg blij mee!
Emmanuel stayed over at Paakow’s and Stef and I had promised them to go swimming today. That is also nice for us. We see the boys in a different environment than home where they mainly have to help in the household. We can also talk quietly because the smaller children do not go with us. Lucy is very worried because of the Coronavirus. What if the virus comes into the house? What if they should be quarantined? Who would have to pay for that and how could she pay for so many children? Concerns that are quite understandable. She feels enormously responsible for the health of, especially, the children. Unfortunately for Paakow and Emmanuel, we decide to stay home. Stef and I are Lucy’s and Isaac’s guests and we do not want to make it more difficult for them than it already is. Sad faces, but they get over it quickly.
The boys come to chat on our roof terrace. “What do you really want to be? What kind of further education would you like? Emmanuel wants to become a pilot or engineer. He does not have the right subjects in his package, but he can supplement that at university. I have not studied myself and don’t quite understand how it works. Paakow adds to Emmanuel’s story and explains that if the results at Senior High are good, you can take additional subjects at university. It depends on which direction you choose, which courses must be added.
Paakow is more talkative. After his Senior High he really wants to go on a mission. Just like his big ‘brother’ Owusu. Then he wants to go to university, maybe in the Netherlands or in Utah. His childhood dream is to become a pilot and he still has that dream. Becoming an engineer is second best and he then wants to specialize in solar technology. He also wants to become a soldier with an executive position, because that makes you big and strong, you can give commands and you earn a lot of money. Paakow is small and has a soft character. At Senior High the freshmen are tested by the older students and he is a bit afraid of that. A profession in which he can be big and strong, solves all his problems…
I am reminded of a phone call made years ago. Paakow sings me a song and it sounds really good. “How beautiful,” I say, “you can be a singer. I don’t want to be a singer’, is his cramped answer ‘I want to be a pilot’. We will see what the future brings. Luckily, he does not have to choose yet.
We will stay home and watch what happens around us. A wall is being built in the garden. Everything is going by hand at a steady pace. It is nice to see that, when one person is better off, another also benefits from it. Work arises because new houses are built, gardens are laid out, water systems are installed. This in turn requires professionals who start small businesses. Things are literally liven up!
From Kumasi we get a message from Adwoa that she has finished a few designs for the banner of the Quashie School Project. If we want to check for errors and indicate which design we like best. If we do that today, we will have the banner tonight. How is that possible? Kumasi is hundreds of kilometers from Accra? The package is given with a trotro (van that transports people). As soon as the trotro is near Lucy’s house, the driver calls. We can then pick up the parcel on the main road. Indeed, in the evening at 8 o’clock we have the banner. It is so nicely wrapped that I hesitate to open it. It now fits perfectly in my suitcase. The curiosity wins, I open the package and the banner appears. A real banner made in Ghana by former student and sister Adwoa, who was studying graphic design at the time. So nice that she created the banner for our project. We are incredibly happy with it!