Docia
Het Quashie School Project heeft mij echt geholpen
Ik ben de jongste zus van Moniek en mijn leven is heel wat beter begonnen dan dat van mijn zussen. De jongste zijn heeft veel voordelen zoals goede kleding dragen, goed te eten krijgen en lekker in de watten gelegd worden.
Ik ben mijn hele jonge leven bij mijn Mum in Mampong (Ashanti Region) geweest en ben met haar heel close maar ik hou ook van Daddy. Tot het eerste jaar van mijn middelbare school woon ik bij haar. Dan komt ze te overlijden, een paar maanden na Daddy.
Omdat we zo close waren vond ik het heel erg moeilijk. Ik moet nu Mampong verlaten en in Oyoko (Easter Region) gaan wonen. Vrienden weg, andere school, andere regels, ik kan heel moeilijk wennen.
Mijn zus, waar ik onderdak krijg, weet niet wat ze met mij aan moet en dat is het begin dat Moniek voor mij gaat zorgen. Ik kan naar een middelbare school waar ik ook kan wonen. Daar maak ik nieuwe vrienden en de conciƫrge is als een vader voor mij.
Ik wil graag verpleegster worden en ik krijg via het Quashie School Project de kans om deze opleiding in Tema te volgen. Moniek en Stef komen mij in 2014 opzoeken. Ik vind dit zo leuk want nu kan ik hen aan mijn vrienden laten zien. Zij kennen alleen maar mijn verhalen.
Het Quashie School Project heeft mij echt geholpen. Ik ben nu een gediplomeerd verpleegster en daar ben ik heel erg trots op!
Docia
Docia schreef dit verhaal op 29- jarige leeftijd.