De volgende stap
Volg ons op FacebookIeder ontwikkelt zich op eigen wijze
We gaan terug naar de plek waar ik in 2002 mijn familie voor het eerst ontmoet. Lucy zat destijds op de Roman Catholic Junior High School in Oyoko.
Het is geweldig te zien hoe Lucy en andere studenten van het Quashie School Project zijn gegroeid. Niet alleen in kennis maar ook in persoonlijke groei. De ervaring heeft geleerd dat begeleiden van studenten op een Senior High School en een beroepsopleiding meerwaarde heeft. Dit is de kracht van het Quashie School Project en dat zetten we in voor nieuwe studenten.
We gaan, 4 tot 6 studenten persoonlijk begeleiden van Senior High tot en met een beroepsopleiding. Samen met het schoolhoofd en docenten van de Roman Catholic Junior High School in Oyoko, maken we een keuze welke studenten hiervoor in aanmerking komen. Het criterium is dat de studenten in (de omgeving van) Oyoko wonen, leergierig zijn, een studie willen volgen en dat hun ouders een vervolgopleiding niet kunnen bekostigen. Als een student is afgestudeerd is er weer ruimte voor een nieuwe student.
Tijdens hun studieperiode bieden wij de studenten ook een verblijf op Homeland Oyoko. De meerwaarde is het aanbod van ‘Life is Love' naast het reguliere onderwijs. Er zijn ruime en rustige slaap- en studeerkamers. De studenten krijgen studiebegeleiding, mogelijkheden tot creatieve activiteiten en is er ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Ook worden de studenten begeleidt bij solliciteren binnen een bedrijf of het opzetten van een eigen bedrijf. Door op Homeland Oyoko te wonen en in contact te komen met westerlingen wordt het wereldbeeld van de studenten vergroot en zal de Engelse taal beter ontwikkeld worden.
Lucy blikt terug op haar allereerste ontmoeting
"De eerste keer dat Moniek mijn school bezocht was ik zo blij. Eindelijk konden mijn vrienden en de hele school kennismaken met mijn blanke zusje. Alle leraren waren vonden het heel leuk voor mij.
Laat me je een beeld geven van hoe blanke mensen in mijn dorp welkom worden geheten (iedereen lacht en wil de hand schudden, terwijl de kinderen Obroni, Obroni roepen en het bezoek overal volgt.) Mijn vrienden waren zo blij en wilden haar graag aanraken en vasthouden. Degenen die niet bij mijn vrienden hoorden, waren een beetje jaloers. Ze respecteerden me allemaal omdat het best bijzonder is om een blanke zus te hebben 🤗. Op dat moment zag ik mezelf als een ster en beloofde ik om nooit mijn standaard te verlagen. Ik beloofde goed te studeren en in de toekomst succesvol te zijn. Ik zag de kans die ik kreeg en die andere mensen niet kregen.
Vroeger was het leven moeilijk en helemaal niet fijn. Ik werd 's morgens wakker niet wetende hoe we aan eten zouden komen en 's avonds ging ik naar bed in de hoop de volgende ochtend weer wakker te worden. Mijn vader en ik konden geen toekomstplannen maken omdat we nauwelijks drie keer per dag konden eten. Maar in al deze moeilijke tijden hield ik hoop dat het ooit goed zou komen en dat het leven beter zou worden.
Als Moniek niet in mijn leven was gekomen, had ik gemakkelijk kunnen vervallen in slecht gedrag om mijn geld te verdienen... Als je honger hebt, je vader heeft ook honger, je hebt geen bron van inkomsten en je kunt bij geen enkel familielid terecht voor hulp, dan heb je geen andere optie. Godzijdank was Moniek er op tijd bij, want was zwaar om elke vroege ochtend naar kolanoten te gaan zoeken. Achter papa's huis was een kolanotenkwekerij en ik pakte de noten van de grond. Ik kon ze niet van de boom plukken want die was niet van ons. Dit gaf ons een heel klein inkomen zodat we konden 'overleven'.
Ik ben erg blij te horen over de plannen die het Quashie School Project heeft voor leerlingen in Oyoko voor de Roman Catholic Junior High School. Ik weet dat er veel kinderen zijn in soortgelijke situaties waarin ik in mijn jeugd zat. Iedereen die gesponsord kan worden, zal heel blij zijn. Ik weet zeker dat het hun leven ten goede komt, net zoals bij mij gebeurde..."
Moniek
